hı hııı

boşvermeyi

unutmayı

vazgeçmeyi

öğrenip;

gözümde büyüttüğümü,

eşsiz sandığımı,

farkedip;

gözümü açmam,

etrafıma bakmam,

güzellikleri görmem

gerektiğini anladım ya;

yuppi diyorum

ve dahi

oleyyy diyorum,

başka da bi'şey demiyorum.

мой муж

tenim de sana yangın, canım da...

"hoşçakal" deyip, çıkayım hayatından diyorum, yapamıyorum.

tenim de seni özlüyor, canım da.

seni çok seviyorum.

biliyorum,

neler olduğunu da

neler olabileceğini de

ve hatta neler olamayacağını da.

ama aşığım sana.

kimseler incinmesin,

kimseler üzülmesin istiyorum.

sen üzülme,

ben üzülmeyeyim...

üzülmesinler işte.

"akmayın" diyorum gözyaşlarına.

"giderim ben, gideceğim, akmayın boşuboşuna"

olmuyor

yok yok beceremiyorum.

tenim de ağlıyor yokluğunda, canım da

dünyayı seviyorum... hem de çok

bir elime cımbız aldım, bir elime ayna...

"aman boşver dışındaki herşeyi" dedim.

boşveremedim.

yine herşey koşup koşup yerleşti korpusuma.

yarınlar, yarınlarımız mesela...

insanlarım...

açlar, mutsuzlar, çaresizler...

çocukların gözyaşları...

attım cımbızı, kırdım aynayı.

dayanamadım,

döndüm yarınlara.

elimden geldiğince, gücüm yettiğince...

sarılışları, gülüşleri, sevgileri yeter bana.

"ayna ayna söyle bana kime kalmış ki bu dünya"

ne of ne oh...

kürkçü dükkanıma döndüm, torpilsizlik sağolsun.

bu dönüş akademik kariyerimle vedalaşmama yol açtı fakat ekonomik hayatımda güller açtırdı.

beynimin bağımsızlığı da kendi içinde sıkışıp kalmak zorunda kaldı.

kadınlar için yaptığım çalışmalarıma da siyasi çalışmalarıma da uzaktan destek vermekle yetineceğim bir süre. ama bırakmam peşini özgürlüklerin.

bir süre katlanacağım yeni durumuma mecburen. elim, avcum, evim, yaşantım rahatlasın, kaldığım yerden devam tüm koşuşturmalarıma...