oysa gökyüzü hep mavidir... gri olan bulutlardır...

bizi birbirimize düşman eden, öldürten, insana ait tüm duygularımıza, duyularımıza el koyan, fikrimizi hapseden, sözlerimize kelepçe takan, gülmeyi, sevmeyi, dinlemeyi, paylaşmayı unutturan, tüm siyasetçilerden, gazetecilerden, aydınlardan(!), sanatçımtraklardan, eğitimcilerden, çıkarcılardan nefret ediyorum... İnadına "düşünüyorum, söylüyorum, yazıyorum, seviyorum... inadına umut ediyorum... gülümsüyorum!!!"

Uçurtmalarımızı maviliklere salacak kadar cesur olalım...

neden korkuyor insanlar?

özgürlükten bu kadar korkmak neden?

neden maviliklerde süzülme korkusu?

neden herkes herkesten sorumlu?

birilerinin gülmesi neden mutsuz ediyor diğerlerini?

neden artık gülüşler bile satın alınabiliyor?

aslolan "yaşamak"sa yok etme çabaları neden?

neden "-mış gibi" yaşıyoruz,

"-mış gibi" yapıyoruz?

neden "aşık olmak" ayıp?

neden "sevişmek" günah?

Barış'ın sorusunda mı gizli cevaplar?

Yoksa İnci'nin yanıtında mı?

-Niye uçmuyor İnci?

-Uçar bir gün...