Pazar, Eylül 14, 2008

tam düşüyordum, hop, yine elimden tuttun...

yazdığım oyunları izlemişti... nasıl heyecanlanmıştım.
nasıl gururlanmıştım
ve kendimi "bi'şey" olarak görmeye başlamıştım o güzel yorumlarından sonra.
içi kadar dışı, dışı kadar içi sıcacık olan, içi dışı bir insan.
bırakın dillendirmeyi, bakışlarıyla bile (ki ne kadar çoklar "hiç birşeyken bile bunu yapanlar) "heh hee bakın ben koskoca kimim?" yapmayan ender tanıdığım tanınmışlardan.
hep yanımda oldu.
en zor zamanlarımda
hatta en en zor :s
şimdi çok uzaktayım ama buraya bile yetişiyor o sıcacık kelimeleriyle.
ve yine elimden tutuyor, her zamanki gibi.
güç veriyor.
umut veriyor.
ve yine "bi'şey"mişim gibi hissetmemi sağlıyor.
"teşekkür ederim" diyeceğim ama ne kadar sıradan kalacak,
e peki nasıl anlatabilirim ki içimden geçenleri...
"can simidimsin" desem
"koruyucu meleğimsin"...
hiç yalnız bırakmadığın için,
"gerçek" olduğun için,
"sen" olduğun için, çokkkk ama çokkkkkkkk
ama çok çokkkkk teşekkür ederimmmmm
tam teşekküllü kameraman Cevat Kelle'm :)

Hiç yorum yok: