gitmelerdeyim yeniden zannımca

ne güzel bir gündü.

Moskova'da Arbat'ta, elimde fotoğrafmakinam, dilimde Türkiye'mden türkülerle...

sen yoktun o zamanlar, böylesine BEN değildin. gelişin yoktu ki gidişinden korkayımdı.

masallar hediye ediyordu şehir bana.

renklerini sunuyordu.

"sev beni" diyordu.

"unut artık İstanbul'u, sana ne verdi ki..."

ve ben huzurluydum.

iyiydim.

güçlüydüm.

içimde kocaman özlemler vardı belki ama gözlerim ışıl ışıl gülümsüyordu.

yıldızlarım pırıl pırıl, güneşim sıcacıktı.

başka bir dilde mutluydum.

bilmediğim sokaklarda soluyordum, bilmediğim insanları.

öğreniyordum;

hayatı,

umudu,

kendimi...

ondan sanırım son günlerde hep Moskova sokaklarındayım, rüyalarımda.

cebimde metro haritası, elimde yine makinam...

dilimde "gdye" ile başlayan sorular...

ve Park Pabedi

Gorki Park

Vorabie Gori...

Sanırım yeniden çağrıyor beni masallarına.

"gelemem" diyemeyeceğim doğrusu.

sarılasım var kayınlarına, leylaklarına, şarkılarına...