başımı yastığıma koyduğum an, sanki hızlanıyor snaptik bağlarım.
saniyede onlarca fikir dolaşıyor kafatasımda. sabırsızlık akıyor zihnime. tahammülüm yok bekleyip, görmeye. bir an önce rayına oturmalı hayatlar. ve o hayatları raydan çıkaranlar trenlerin altında kalmalı.
anlamıyorlar hırsımın sebebini. anlayamazlar da zaten, söylemek niyetinde de değilim. ama ben görüyorum onların gözünden. biliyorum kalpleri nasıl sıkışıyor o anlarda. soluk almak nasıl zorlaşıyor, gözyaşları ne kadar sıcak akıyor, yanakları nasıl yanıyor, ben biliyorum. konuşamamak, anlatamamak nedir, biliyorum. ne kadar yalan gülüyor gözleri, gerçekten gülebilmeyi ne kadar arzuluyorlar, biliyorum.
kendim için yaptıklarımda çok geç kaldım belki ama, onlar için yapacaklarımın yollarına düştüm çoktan.
hayattan intikamımı, hem kendi adıma hem onlar adına, almak için bu acelem.
işte o yüzden, sizler düşüne durun, ben bekleyemem.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder