kalbim anlattı, ben dinledim... sonunda ona hak verdim...

kalbim seslendi bana, ben uyurken.

anlamadım önce kimdi seslenen.

"şşşt uyan... sana diyorum sahip, aç gözünü ve dinle beni"

bakındım etrafıma yarı uykulu, etrafta kimsecikler yoktu.

" offf, arama boşa. benim, ben... hani beni taşımana karşılık seni yaşatan.

artık susmak istemiyorum, sıkıldım bu halinden çünkü senin.

tamam sahibim sensin

ama biraz da hükmü olsun benim sözlerimin.

biliyorum, tıka basa doldurdun beni O'nunla.

ama yapma...

boşalt beni, yer aç biraz gerçek aşklara...

yazık değil mi hem sana hem bana?

seni sevmeyen birine bu kadar çok "aşk" sunman,

saçma değil mi, şaşkın aşık?

nedir O'nu hala sende tutan?

kandırılmayı mı sevdin, hiçe sayılmayı mı?

yalan sevişler mi tatlı geldi yoksa?

yokum artık, anlıyor musun?

nefes alamıyorum, öyle doldum,

içinde O olan hayallerine fazlasıyla doydum.

isyan bayrağını çektim haberin olsun.

üstelik yalnız da değilim...

aklın da bana uydu,

hatta dedi ki; -yeter düşünmek istemiyorum artık onu.

gözlerin de benden yana,

ağlamaktan bıkmışlar, sıkılmışlar.

-hadi değse, neyse... yazık değil mi bize...

dudakların dünden razı,

-silinsin artık bizden tadı.

tenin bile isyan etti,

-kokusu uçalı aylar oldu üstümden, sahip hala soluyor derin derin.

sanıyorki O da sevdi, sahibin O'nu sevdiği gibi.

hah işte, anladın mı şimdi, ne demek istediğimi...

hadi artık sahip, gör sende gerçeği.

daha fazla üzüp, yıpratma bizleri.

hadi sahip, hadi ama

aç gözünü hadiii

yenile içimizi, tazele hepimizi"