doğsam yeniden... ne olur bilmem hayata dair... bu kadar gülermiyim ya da bu kadar ağlarmıyım.. tek birşeyden eminim o da: sen olursun diğer parçam yine, biz oluruz yine.. biz iki ayrı kalp değil; birbirini tamamlayan tek kalbe, tek vücuda, tek ruha, sahibiz.. zaman önemli değil bizim için... biliyorumki ilk biz yaratılsaydık Adem'le Havva olurduk ve yine elmamızı yer cezalandırılırdık. yıllar veya asırlar sonra bedenimize yarım ruhlar verilseydi canlanmamız için, masallaşan aşk yaşardık yine, yarım ruhumuzu bulmak için.. beni Mecnun yapar çölleri geçmemi sağlar sen de tüm herşeye rağmen beni beklerdin ya da Kerem yapardın dağları delen ve sen o aşılmaz dağın ardında bekleyen Aslı olurdun... yeniden doğsaydık belki de hiç kimsenin bilmediği ama dünyanın görmediğimi bir bağla, görmediği zorlukları aşıp bize özel "biz" olurduk şimdiki gibi. belki ben büyük olurdum o zaman belki yine sen. belki ben bi dede sen genç bir kız olurdun ya da sen bir nine ben daha tüyleri yeni biten bir genç.. ama ne olursa olsun biz olurduk HEP İÇİN....bedenimiz değil bizi buluşturan, yarım kalbimiz yarım ruhumuz bizi birbirimize çeken.. bu çekime ne dağlar ne çöller ne yaşımız ne de yaşadıklarımız karşı koyamaz. insan oğluna verilmediyse zamanı değiştirme gücü düşünmeliyiz ki en şanslı zamanda doğduk. hiçbirşeyin geç olmadığı ve önümüzde bir bütün olarak, BİZ olarak yaşanabilecek onlarca yıl varken. sen bir nine değilsin ölümü bekleyen ne de ben bir dede. ne geçmiş önemli bizim için ne de gelecek... anı yaşamalıyız biz olarak ve bu yerkürede yaşayan milyarlarca insanın bulamadığı, farkedemediği "gerçek mutluluk" kavramını her bir hücremizde, kaç nefes alacaksak bu dünya üzerinde her nefesimizde hissetmeliyiz. biz için savaşmalıyız sonuna kadar.. şairimizin dediği gibi "o uslanmaz inadın biri sen diğeri ben olduktan sonra serüvencin nasıl olsa nerede olsa bulur" şimdi doğmak istemiyorum en baştan. ne hep istediğim tarih öncesinde yaşayan bir türk savaşcı, ne yollarda ömür tüketen bir derviş, ne de dünyaya hükmeden bir imparator olmak istemiyorum. hayatımda ilk defa mutluyum böyle, eksik yarısını bulmuş, ona sımsıkı sarılmış bir aşık olmaktan.ve esmer hüznüm bilki hiç öpmeyeceğim seni gözlerinden, zaman bizi tuzaklarıyla savursa da ayrı yollara bil ki, hep seni, tek seni seveceğim. HEP İÇİN ESMER HÜZNÜM HEP İÇİN........
benden içeri ben yazar, benden dışarı ben okur. bir ben anlatır, bir ben anlar. kimse ne anlamak ne de okumak zorundadır.
Perşembe, Ekim 12, 2006
bu da aşktan bana olsun...
Bilinir, biz biliyoruz!!!
doğsam yeniden... ne olur bilmem hayata dair... bu kadar gülermiyim ya da bu kadar ağlarmıyım.. tek birşeyden eminim o da: sen olursun diğer parçam yine, biz oluruz yine.. biz iki ayrı kalp değil; birbirini tamamlayan tek kalbe, tek vücuda, tek ruha, sahibiz.. zaman önemli değil bizim için... biliyorumki ilk biz yaratılsaydık Adem'le Havva olurduk ve yine elmamızı yer cezalandırılırdık. yıllar veya asırlar sonra bedenimize yarım ruhlar verilseydi canlanmamız için, masallaşan aşk yaşardık yine, yarım ruhumuzu bulmak için.. beni Mecnun yapar çölleri geçmemi sağlar sen de tüm herşeye rağmen beni beklerdin ya da Kerem yapardın dağları delen ve sen o aşılmaz dağın ardında bekleyen Aslı olurdun... yeniden doğsaydık belki de hiç kimsenin bilmediği ama dünyanın görmediğimi bir bağla, görmediği zorlukları aşıp bize özel "biz" olurduk şimdiki gibi. belki ben büyük olurdum o zaman belki yine sen. belki ben bi dede sen genç bir kız olurdun ya da sen bir nine ben daha tüyleri yeni biten bir genç.. ama ne olursa olsun biz olurduk HEP İÇİN....bedenimiz değil bizi buluşturan, yarım kalbimiz yarım ruhumuz bizi birbirimize çeken.. bu çekime ne dağlar ne çöller ne yaşımız ne de yaşadıklarımız karşı koyamaz. insan oğluna verilmediyse zamanı değiştirme gücü düşünmeliyiz ki en şanslı zamanda doğduk. hiçbirşeyin geç olmadığı ve önümüzde bir bütün olarak, BİZ olarak yaşanabilecek onlarca yıl varken. sen bir nine değilsin ölümü bekleyen ne de ben bir dede. ne geçmiş önemli bizim için ne de gelecek... anı yaşamalıyız biz olarak ve bu yerkürede yaşayan milyarlarca insanın bulamadığı, farkedemediği "gerçek mutluluk" kavramını her bir hücremizde, kaç nefes alacaksak bu dünya üzerinde her nefesimizde hissetmeliyiz. biz için savaşmalıyız sonuna kadar.. şairimizin dediği gibi "o uslanmaz inadın biri sen diğeri ben olduktan sonra serüvencin nasıl olsa nerede olsa bulur" şimdi doğmak istemiyorum en baştan. ne hep istediğim tarih öncesinde yaşayan bir türk savaşcı, ne yollarda ömür tüketen bir derviş, ne de dünyaya hükmeden bir imparator olmak istemiyorum. hayatımda ilk defa mutluyum böyle, eksik yarısını bulmuş, ona sımsıkı sarılmış bir aşık olmaktan.ve esmer hüznüm bilki hiç öpmeyeceğim seni gözlerinden, zaman bizi tuzaklarıyla savursa da ayrı yollara bil ki, hep seni, tek seni seveceğim. HEP İÇİN ESMER HÜZNÜM HEP İÇİN........
doğsam yeniden... ne olur bilmem hayata dair... bu kadar gülermiyim ya da bu kadar ağlarmıyım.. tek birşeyden eminim o da: sen olursun diğer parçam yine, biz oluruz yine.. biz iki ayrı kalp değil; birbirini tamamlayan tek kalbe, tek vücuda, tek ruha, sahibiz.. zaman önemli değil bizim için... biliyorumki ilk biz yaratılsaydık Adem'le Havva olurduk ve yine elmamızı yer cezalandırılırdık. yıllar veya asırlar sonra bedenimize yarım ruhlar verilseydi canlanmamız için, masallaşan aşk yaşardık yine, yarım ruhumuzu bulmak için.. beni Mecnun yapar çölleri geçmemi sağlar sen de tüm herşeye rağmen beni beklerdin ya da Kerem yapardın dağları delen ve sen o aşılmaz dağın ardında bekleyen Aslı olurdun... yeniden doğsaydık belki de hiç kimsenin bilmediği ama dünyanın görmediğimi bir bağla, görmediği zorlukları aşıp bize özel "biz" olurduk şimdiki gibi. belki ben büyük olurdum o zaman belki yine sen. belki ben bi dede sen genç bir kız olurdun ya da sen bir nine ben daha tüyleri yeni biten bir genç.. ama ne olursa olsun biz olurduk HEP İÇİN....bedenimiz değil bizi buluşturan, yarım kalbimiz yarım ruhumuz bizi birbirimize çeken.. bu çekime ne dağlar ne çöller ne yaşımız ne de yaşadıklarımız karşı koyamaz. insan oğluna verilmediyse zamanı değiştirme gücü düşünmeliyiz ki en şanslı zamanda doğduk. hiçbirşeyin geç olmadığı ve önümüzde bir bütün olarak, BİZ olarak yaşanabilecek onlarca yıl varken. sen bir nine değilsin ölümü bekleyen ne de ben bir dede. ne geçmiş önemli bizim için ne de gelecek... anı yaşamalıyız biz olarak ve bu yerkürede yaşayan milyarlarca insanın bulamadığı, farkedemediği "gerçek mutluluk" kavramını her bir hücremizde, kaç nefes alacaksak bu dünya üzerinde her nefesimizde hissetmeliyiz. biz için savaşmalıyız sonuna kadar.. şairimizin dediği gibi "o uslanmaz inadın biri sen diğeri ben olduktan sonra serüvencin nasıl olsa nerede olsa bulur" şimdi doğmak istemiyorum en baştan. ne hep istediğim tarih öncesinde yaşayan bir türk savaşcı, ne yollarda ömür tüketen bir derviş, ne de dünyaya hükmeden bir imparator olmak istemiyorum. hayatımda ilk defa mutluyum böyle, eksik yarısını bulmuş, ona sımsıkı sarılmış bir aşık olmaktan.ve esmer hüznüm bilki hiç öpmeyeceğim seni gözlerinden, zaman bizi tuzaklarıyla savursa da ayrı yollara bil ki, hep seni, tek seni seveceğim. HEP İÇİN ESMER HÜZNÜM HEP İÇİN........
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder