bana "ben"lik katan iki film

iki türk filmi vardır, yerleri gönlümde apayrı olan. pek çok kez bıkmadan izlediğim ve her izlememde bana yeni duygular katan.
müzikleri dilime dolanan, içimi eriten...
iki türk filmi...
"selvi boylum al yazmalım" ve "uçurtmayı vurmasınlar"

birinde Asya'nın "sevgi"yi tanımlamaya çalıştığı o final sahnesi
- sevgi neydi?
sevgi iyilikti, dostluktu
sevgi emekti...

diğerinde minik Barış'ın, biricik İnci'sinin bir uçurtma olup geri geleceğini söyleyip, geldiği o son sahne...
o minicik gözlerin anlattığı onca şey...

hala boğazıma birşeyler tıkanır, gözlerim dolar bu sahneleri izlerken...