kayboldum sanmayın sakın!

kimim, neyim umurumda değil artık.

korkum yok, cesur da değilim.

içimde kocaman bir sevgi AŞKa,

kocaman bir aşk sevgiye...

küçücük bir umut geleceğe,

uçsuz bucaksız bir özlem geçmişe...

doğruları yapmaya hasret, hatalarla yaşamaya mahkumum.

istediklerime uzak, istemediklerimin yüzlerinde soluğum.

kaç kere daha kapanıp açılacak kalp kapakçıklarım bilemem ama kapandıkları an, bi' daha açılmamak üzere;

görülemeyecek yine kapalı kapakçıklar ardındakiler.

bana aitlerim bende,

benim yaşattıklarım benle, girecekler yer altına.

hep beraber çiçek açıp, yeşerteceğiz rengi solmuş dünyayı.

mutluluklarımla mutsuzluklarım savaşamayacak o vakit.

ve savaşın galibi olamayacak kötü taraf.

"hiç YOKmuştum sanki" olacak.

"hep vardım"ı ben bileceğim yine, hep BEN bilmiş olduğum gibi.

oğlum ve aşkımı alıp içime, götüreceğim...

hiç cesurca taşıyamadığım kadar güçlü taşıyacağım yanımda onları.

hissedecekler büyüklüğünü tutkumun ta uzaklardan.

görecekler gözlerimin ışıltısını, ışık yılları mesafelerden bile, her gece gökyüzünde.

kaybolmak mı?

asıl yeni ulaştım kendime.

asıl şimdi ben'im işte.

asıl var'ım diyebileceğim zamanı buldum sonunda.

ve bu zamandan sonra artık;

kendimi yaşayıp,

kendime öleceğim.

kendimi sarmalayıp, kendimle dövüşeceğim.

kendimi boşverip, tek kendimi önemseyeceğim.

mutluluğum nerdeyse,

nereye saklanmışsa kahkahalarım, asıl şimdi bulup dudaklarıma çıkaracağım hepsini.

bana dargın gözyaşlarımın gönüllerini alıp, onlarla da barışacağım.

bu zamandan sonraki zamanımda ben,

yani edi.ben;

"kime ne bu benim hayatım"lara karışıp,

bu "kime ne"lerin tadını çıkaracağım.