içimde bir çocuk, öyle saf, öyle ürkek...dışım ne kadar güçlüyse, o o kadar zayıf, sokulgan.
dışımın tüm vurdumduymazlığına inat,
o kadar önemsiyor, yaşamımda ne varsa, kimler varsa.
boşvermişliklerimi bile hatta...
gülüşleri kahkahalı,
hüzünleri hıçkırıklara boğuluyor.
dışım ne kadar yorgunsa, o kadar coşkulu.
dışım "yeter, hadi git" diyor.
o "sonsuza dek kal"
dışım ne kadar körse,
o o kadar çok görüyor güzellikleri.
dışım vazgeçmiş olsa bile,
o hala aynı aşkta...
1 yorum:
kırgın değilim kimseye, benim kızdığım nokta hiçe sayılmam.ben bir bireyim yaşıyorum, anlayabiliyorum koku alabiliyorum,tat alabiliyorum,isteklerimi söyleyebiliyorum,dilim var konuşabiliyorum yani en önemliside benimde duygularımın olması; üzülüyorum,seviniyorum,ağlıyorum,gülüyorum bazende duygularımı hiç çıkmamacasına içime atabiliyorum.ben yaşıyorum ve bende insanım
Yorum Gönder