Perşembe, Ağustos 12, 2010

açıp kollarımı iki yana, soludum mis gibi hayatı bugün

kırpık kırpık oldu kalbim. ne yöne "offf" desem, çarpıp yüzüme püflüyor nefesim. fakat bilirim ben beni. çabuk geçer sıkıntım.
ya da ne bileyim, içimde saklamayı pek bi' iyi beceririm sanırım.
unutmam gerekse unuturum, frontal lobumu iyi kullanırım.
hay aklımı seveyim. eline aldı mı yönetimi, zınk der durdurur yüreğimi.
hooop resetler herşeyimi.
zaman zaman bir anı, bir koku ile bilinçaltım vursa da bilinçüstüme, dudaklarım kısa bir yolculuk yapar kulaklarıma doğru, sonra bir iki damla yaş yanaklarımdan aşağılara süzülür, ardından yeniden realiteme döner, sarmalarım sahip olduklarımı.
işte, aşkta, yaşamda ne varsa buna dahil, bana dahil, eşit haklara sahiptir karşımda.
ve kapım her daim açıktır. dostlarıma, düşmanlarıma, aşka... dilediklerinde girip, istediklerinde çıkabilsinler diye.
ne demiştim;
benzemez kimse bana, tavrıma hayran olayım...

Hiç yorum yok: