Cumartesi, Ağustos 14, 2010

yön verdim kalbime, yolversin sana diye

seni seviyor(d)um.
her dediğinle, her yaptığınla seviyor(d)um.
beni BEN olarak sevmediğini, tenimi benden çok sevdiğini bile bile...
sil(e)miyor(d)um içimden, sana ait hiç birşeyi.
gönderdim ama bugün...
gönderdim kalbimi.
dedim "git silkelen iyice, öyle dön geri"
öpüşlerini, sevişlerini, gülüşlerini bırakmış gittiği yerde sağolsun,
dinlemiş sözümü.
çiçeklere bulamış kendini, sinen kokunu bastırmak için.
şarkılar kaydetmiş damarlarına,
sesini de unutabilmem için.
gökyüzünden mavi çalmış,
yüzüne sıvamış,
ne gözlerin kalmış görünür, ne dudakların...
güneşten bir parça koparmış, sarılışından daha sıcak.
çocukların yanaklarından makas almış,
kahkahalarına sarmış,
masumiyetlerinden de eklemiş,
doldurmuş karıncıklarına, kapakçıklarına,
öyle dönmüş bana...
alıp, yerleştirdim yerine ben de,
yerleştirmeden önce de bir söz verdim kalbime.
ağlamadan vuracak bundan böyle.

Hiç yorum yok: