yeminimsin aşk...

bilemem ne kadarsın benimle... bilinmez. isterim ömrümce ol, isterim ömrümce olmayı iste... yanında vereyim son nefesimi, aşkınla vereyim isterim.
anlayamazsın içimi. bilemezsin. ne sen ne de herhangi biri.
gözlerim sadece sana bakıyor ve seni arıyorsa her yerde, sesini istiyorsa kulaklarım, tenim teninin ısısına hasret çekiyorsa, ellerim ellerinle dudaklarım dudaklarınla mutluysa... benim sucum degil ki...
benim sucum degil ki bunları hissediyor olmam. seni özlüyor, istiyor, seviyor olmam...
benim suçum değil ki "en çok" olman...
benim suçum değil ki dışındaki herkesin "bana ne" olması.
ya da başka hiçbir şeyle mutlu olamayacak olmam da benim suçum değil...
seni göremediğim zamanlarda hayata küsmem, gideceğinden ölesiye korkmam, sensiz yaşamak istememem, benim suçum değil...
ve insanların bizim için düşünecekleri, söyleyecekleri de benim suçum değil... herşeyin zamanının yanlış gibi duruyor olması da... ve belki de yakışmıyor olsam da sana...
ama aşk şunu bil...
herşeyim üstünedir bu yemin.
ya sen, ya hiç kimse... ömrüm ne kadarsa teksin bende. kimse ne dokunabilir, ne yaklaşabilir...
kimse hayalimde bile olamaz bundan böyle.
seni çok seviyorum aşkım
en büyük yeminimsin
en büyük sevgim
en büyük hayalim
en büyük ümidimsin...
gitsen de sen
kalsan da sen
tek sen
hep sen...
ya sen... ya senSİN!!!