...!

dünyayı tanımak için bir "anne" seçtin. o anneye SENİ verecek bir de "baba". gelip solumak, yaşayıp görmek istedin.
acıkmayı, susamayı, gülmeyi, ağlamayı tanımak. sarılmanın, öpülmenin hatta öpmenin tadına varmak istedin. iyi-kötü ne varsa biz'lerin gördüğü, yaşadığı; onları yaşayıp, bilmek istedin.
karşılıksız sevginin güveninden, çıkar sevgisinin kokuşmuşluğuna olan o iğrenç yolculuğu yaşamaya bile razıydın bizler gibi. kokunu annene sunup, babana naz yapmak istedin. bir aşktan doğup, aşkla büyümek istedin belki. hatta belki birgün "aşık" olmayı bile...
bu sözlerim sana minik bebek, dinle ve anla dünyayı... ninni söyler gibi anlatmak isterdim sana tüm bunları. kim bilir belki de başarırım, ne dersin?
hayatta "doğrular" ve "hatalar" vardır. hataların hata olduğunu herşey bittiğinde fark edersin ve çok geçtir. doğrularıysa yaptığın an bilirsin. zor gelse de acı verse de yaptığın şey doğruysa eğer "kaskatı" ve "tavizsiz" olmalısın.
ama şu var minik bebek, doğrular da hatalar da neye göre tesbit edilmiştirler? kime göredirler? en "oh" dediklerin doğru, en "vah" dediklerin yanlıştır. benim "oh" dediğime bir başkası "vah" diyorsa "doğru" mudur o "oh"um, "hata" mıdır?
havaya attığın bir metal paranın ardından sorulan "yazı mı tura mı?" sorusunu "doğru mu, yanlış mı" yapmak kadar anlamsızdır "doğru"lar ve "yanlış"lar.
sen doğrusun ama ben yanlışım. ya da ben doğruyum ama sen yanlış. belki de biz doğruyuz dışımızdakiler yanlış. yanlış olan bizsek eğer, doğrular çirkinmiş demek.
kafanı mı karıştırdım minik bebek? karışmasın hiç... sen hep "doğru"sun... o yüzden de yakışmıyorsun "bu yanlış zamana, bu yalan hayata, bu hatalara bulanmış dünyaya,ikiyüzlü insanlığa."
sen "doğru"sun minik bebek "yanlış" olan bizleriz.
bizler, yani senin dışındaki herkes