buz tutmuştu nehirlerim, dallarım, ümitlerim...
önce, içim ısındı birden
sonra gözlerim kamaştı ışıktan
ellerim yandı
nehirlerim akmaya,
dallarım yeşermeye
ümitlerim solumaya başladı...
aşk,
gelişinle can verdin bana
seni çok sevdim
hatalarım
kusurlarım
her nelerse, seni kıran
aldım topladım hepsini
sürdüm en uzaklara
güneşinin yetişemeyeceği bir yerde
buz tutmaya haps'ettim.
güneşin artık sadece
sana olan aşkıma
sadakatime
saygıma
özlemime
arzuma
ve gelecekteki "biz"e hayat verecek
seni çok seviyorum erkeğim
çok....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder