Cem Karaca ses vermiş sözcüklere. ama o sözcükler benim sözcüklerimin "den den" (//)'leri sanki. sözcüklerin içindekiler, içimdekilerle öyle aynı ki...
kime yazılmış, kim için yazılmış bilmiyorum ama ben kendisine "alınması" gerekene yazıyorum.
canlıların evriminden bahsedilir... belki her birimiz ayrı bir canlıdan evrimleşmişizdir. ya da öyle olmayı dileriz. en azından ben dilerim.
bakışlarını, yaşayışlarını, doğadaki var'lıklarını incelediğimde en özendiğim hayvandır "kurt".
gururu, kendinden eminliği, sadakati, cesareti ve daha pek çok özelliği, şu an bahsedersem sayfalarca sürebilecek olan...
o halde diyelim ki ben bir KURTum. sevdiğim, özlediğim de öyle... bana "asena" diyelim o vakit, ona da "alpagu".
o zaman bu sözler "asena"dan "alpagu"ya olsun... ve alpagu anlasın ne demek istediğini asena'nın. kurtları tanıyan, yaşayışlarını bilen, çok şey bulur bu sözcüklerde anlatılmak istenen. ve kim bilir, belki alpagu asena'yı anlar ve .............
"ben suyumu kazandım da içtim
ekmeğimi böldüm de yedim
alkışı duydum, ihaneti gördüm
sesim de oldu, sessizliğim de
seviştiğim de oldu benim
sen de başını alıp gitme n'olur
n'olur tut ellerimi
hayatta hiçbir şeyim az olmadı, senin kadar
hiçbir şeyi istemedim, seni istediğim kadar
sen de başını alıp gitme n'olur
n' olur tut ellerimi
n'olur n'olur..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder