-mış gibi yapmakla geçiyor günlerim...
herşeyde -mış gibiyim.
o kadar çok şey attım ki içimden, ben bile şaşıp kalıyorum aslında. atıp aıp atmamış gibi yapabilmeme...içimde kalanlarıysa atmış gibi yapabilmeme...
görüp görüp görmemiş gibi yapabilmeme. bile bile bilmemiş gibi durabilmeme...
gülermiş gibi yapıp, ilgiliymiş gibi davranabilmeme...
özlemiyormuş, sevmiyormuş gibi yapabilme becerime...
şaşıyorum pek çok şeyi istiyormuş gibi yapabilmeme.
istemiyormuş gibi yapabiliyor olmam, büyülüyor beni...
"helal olsun" diyorum. "ne güzel -mış gibi yapabiliyorum"
konuşurmuş gibi yapmam neyse de asıl dinliyormuş gibi olmayı başarabilmem büyük beceri bence.
unutmuş gibi olmama hele, hayranım doğrusu.
umursamıyormuş gibi bakıp, umursamıyormuşluğumu ıspatlayabiliyorum hatta. cümlelerimle, suskunluğumla, gözlerimle, ilgisizliğimle... vay be!!!
ama... amaaa... hiçbirinin, eline su dökemeyeceği bi' becerim var ki... tam oskarlık zannımca.
yaşıyormuş gibi yapabiliyorum. evet evet... yaşıyormuş gibi. süperim ben yaaa!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder