Pazartesi, Ağustos 13, 2007

hayat sahnesi

hayatımız bir oyun.
senaryosu çok önceden yazılmış.
tek farkı diğer oyunlardan, senaryoyu okumadan çıkıyorsun sahneye.
her gün yeni bir rol, yeni rol arkadaşların.
bazen bir komedi bazen trajedi oynuyorsun. bebek rolüyle başlayıp yavaş yavaş büyütüyorsun canlandırdıgın karakteri.
bazen iyi adam bazen kötü adamsın bu oyunda. çocuk da oluyorsun anne de. düşman da dost da...
aşık oluyorsun bazen ve o rolünün hiç bitmemesini istiyorsun. her bölümünde senaryonun sevdiğinle olmak, sarılmak, öpmek, okşamak istiyorsun.
son sayfasını bilmeden "en iyi oyuncu rolüne" layık olmak için oynuyorsun. ve bile bile senaryonun bitecegini, senin yerine başka oyuncuların sahne alacagını, dur durak bilmeden oynuyorsun işte.
benim senaryom da bebeklikle başladı.
büyüdüm.
büyürken güldüm. büyürken ağladım.
hayallerime kavuşma hayalleri kurdum. uğraştım didindim. sevdim. nefret ettim. hasta oldum. sırlarım oldu.
büyük işler yaptım. küçücük işleri beceremediğim de oldu. içimde birikmişlerimi hiç çıkaramadım tam. rolümü yazan beni öyle yaratmamış çünkü. ben bende oldum yani. canımı, içimi yakan, hayatımı allak bullak eden sahnelerim oldu. olmaya da devam etmekte. ama dedim ya senaryom öyleymiş. ne yazıyorsa onu oynuyorum ben sadece.
anne oldum, bebek kokusunu tattım. aşık oldum kıskançlığı, kaybetme korkusunu, arzuyu, özlemi, içinde "o" olan hayaller kurmayı öğrendim.
öğrenci oldum, öğretmen oldum.
hatta oyun içinde oyunlar oynayıp sahnelere cıktım.
bakalım daha kaç sayfa senaryom...
bakalım nasıl bir sonu var...
bakalım sevdiğimle olabilecek miyim... beni "hep" isteyecek mi...
oğluşum neler başaracak, nerelere gelecek bakalım...
hayat denen kocaman bir sahnede, bir sürü oyuncuyla, bilmediğim bir senaryoda oynamaya devam ediyorum,
son sayfamın merakıyla...

5 yorum:

Friedrich Camus dedi ki...

Spoiler mahiyetinde bir söz:

Son sayfada üç elma düşecek. Biri sana. Öbür ikisi de çürüyecek. hehe. Ben okudum, ordan biliyorum.

edi.ben dedi ki...

elmalardan birini kapmış olma mutluluğuna varayım o vakit bencilce :)

Adsız dedi ki...

allahtan o son sayfayı bilmiyoruz yoksa başı sonu belli bir oyun içinde rol yapmak oyuncu olmak daha zor daha acı verici olurdu


kendimizi oynuyoruz kendimiz olarak ve doğaçlamalarla bitiriyoruz her oyunun ilk perdesini ....
muhtemelen son perdeye kadarda repliklerden ziyade stand-up çılar gibi doğaçlama takılarak devam edecek bu oyun ....
son perden hiç gelmesin ( bı iyi bir dilek) dileğimle

edi.ben dedi ki...

:) her perdemde olur musun? olur musunuz peki?
:)
:-*

Adsız dedi ki...

doğaçlama oyununda bana düşen replikler kadar varım (varız)
edicim ... sen oyununa konsantre ol

backround u biz hallederiz..
:)