Meleğime... 4

derinlerde yüzdüm. kulaç attım boğulmamak için.
"kara göründüüüü" müjdesiyle köpük köpük vurdum karaya.
köpük köpük ve bembeyaz...
taşıdım taşıdıklarımı, serdim sahile. ısınsınlar, kurusunlar diye.
rüzgar yardım etti sağolsun. güneş güç verdi.
martılar şarkılarıyla eşlik etti ve ben coştukça coştum. köpürdükçe köpürdüm.
kumsala her çarpmamda daha bi' ben oldum. sesimi duyurdum.
kumları ufaladım iyice. taşları parlattım. renk verdim.
her vuruşumda sahile yenilerini koydum parlatmak üzere. pırıl pırıl olmuşları geri aldım renklenmek için derinlerde.
azaldığımda yağmurlar yetişti imdadıma. suyuma kattılar kendilerini.
gök rengini sundu bana, ona da çok şey borçluyum aslında.
çağlıyorum şimdi yeniden... yaşıyorum. yaşadıkça içimde yepyeni hayatlar görüyorum benimle yaşayan.
bir şişe içine konulmuş mektupla beni çağıran, karaya ulaştıran, gözlerimi kamaştıran, sözlerime vesile olan sahilime aşkımı sunuyorum, vurdukça dalga dalga.
ve her bir vuruşum, her bir sözcüğüm kulakları sağır edercesine güçlü oluyor.
sahilimin kumtanecikleri üzerinde eriyor köpüklerim. iz bırakıyor.
mercanlarımla, balıklarımla hatta içimi yontmuş tirollerimle kucaklıyor beni sahilim.
ve ben dalgalarıma dalga katıp, kocaman dalgalar yaratıyorum onun için. beni daha iyi duyabilmesi için.
her dalgamın ona vuruşunda daha yüksek sesleniyorum

"seni çokk ama çokkk seviyorummm!"