yazmadan edemedim. dun okudum seni tekrar ve tekrar her satiri, her kelimeni... bencilligimden utandim. ben benim derdime dusmusken seni hic anlamadim. icini acamadin bana cunku uzagindaydim. uzmemek icindi belki, belki de onemsemem diye dusundun... sen benim kanimsin. hayata ayni kanla, ayni nefesle basladik... ellerimiz, gozlerimiz, kalbimiz ayni yerde olustu. en kucuk bir uzuntun, bir gozyasin, cukurlar oyar kalbimde. kiyamam sana Onur'um. aslinda konustuk seninle ama konusulamadiklarindan. yuzyuze gozgoze dokemedik hic icimizi karsilikli nedense. ne ben cesaret ettim baslamaya ne sen. bir baslasaydi kelimeler oyle bir akacaklardi ki. biliyorsun sirrimi ogrendin. bugune kadar gizledigim kendime bile soylemeye cesaret edemedigim, inanilmasi zor, senin icin en zor sirrimi. bu sir bana ölümü düsündürdü onlarca kez. yapmadim. korkudan degil. oglumdan yapmadim. yillarin biriktirdikleri icimde oyle bir kaya olusturmus ki zor parcaladim ama hala yikamadim. basaracagim biliyorum ya da umidim var hala. ustuste getirdi hatalari, uzaklasma telasim. kurtulma cabam. kim olursa olsun, ne olursa olsundu o vakit istedigim. yeter ki bitsindi. ama kocaman bir bosluk, asksiz bir hayat ve minicik bir kalp de bitiremedi iste. tek basima cabaladim duyulmasin, karismasin dunyasi sevdiklerimin diye. yoruldum Onur'um. cok yoruldum artik. ne olursa olsuna geldim ve anlattim sana, yukumu omuzla biraz ki tasiyabileyim istedim. senin de omuzlarinda baska yukler varken bir agirlik da benden geldi oysa. ama sen... gozlerinsiz de olsa oyle seyler soyledin ki bana... huzur verdin. hafiflettin. anladin. yardim ettin. biri var kimse olmasa da yanimda dedirttin. agir bir yuk biliyorum ama inan denedim yillarca tek basima tasimayi. affet beni cok agir tarafi geldi belki sana. herseyim, kardesim, kanim... simdi bende sira. yukum hafifledi nasil olsa. hadi ver biraz sendekinden omuzlarima. paylas ablam. paylas ki nefes nefese kalmaktan goremediklerini gor. senin kim oldugunu bil. bilmedigini anladim cunku okudukca seni. farket lutfen degerini. bir kadinim ben ve bilirim ne bekler bir kadin sevdiginden. nasil olmali sevdigi... bilirim. bir kadinim ben. gozleri gulmeli ilk once. gozleri beni benden almali, seninkiler gibi olmali... guzel bir yuzu olmali ki kalbinin yansimasidir yuzu. yuzunden anlamaliyim kalbinin guzelligini. zeki olmali her konuda. her konuda. beni anlayabilsin diye. insanlari olaylari anlayabilsin diye. anlayabilsin ki kendimi yaninda guvende hissedeyim. zeki olmali senin gibi. kalbi konusabilmeli. dokebilmeli siirle muzikle icindekileri disariya. bazen aglatmali beni canim aglamak istediginde bazen guldurmeli. okudukca, dinledikce anlamaliyim askini... hissetmeliyim her hucremde... kalbi konusabilmeli senin ki gibi... dayanamamali bensizlige. aramali, sormali, istemeli beni yaninda. istemeli ki bilmeliyim askinin buyuklugunu bu istekten. bensiz kalmaktan nefret ettigini gorerek sarilmaliyim umit dolu ona. asla onsuz kalmayacagimi bilmenin umidiyle, mutluluguyla... dayanamamali sevdiginsiz kalmaya ayni senin gibi...
simdi anla artik Onurum, kapkara gozlerinle degil daha icinden bak simdi kendine. sevdiginlesin ne mutlu sana. seviyorsun dolu dizgin. seviliyorsun eminim de. ama hissettigin an minicik bir suphe... "acaba"lardan biri bile duserse bir an aklina, birak huzunlemeyi aninda kenara. biraz acitsa da unutma, sen en sevenini bulacaksin. cunku seni en seven hak ediyor. en anlayan. en mutlu edecek olan. belki buldun belki hala bir tesadufu bekliyor bir yerlerde. ama en seven olacak seninle. ve kendin -ki seni tek anlayanin- o zaten hep seninle. ve ben ablam, nefes aldigim surece... seni cok seviyorum Onurum. izin verme hic birseyin, hic kimsenin sendeki guzellikleri alip goturmesine. izin verme sana aitlerin yok olmasina. izin verme seni sen yapan senlerden faydalanilmasina. seni senken, seni sen yapanlarinla seven isteyen ozleyen saran sevdigini bulana kadar kos. belki buldun belki degil ama kos yine de. ben seninleyim unutma bitanem. "ablam" de "gel" de "konus" de "dinle" de ya da hic birsey demeden sokul sadece. ben seninleyim. ayni yerde basladi kalbimiz atmaya ve benim ki hala seninkiyle atiyor unutma........
1 yorum:
Güzel insan!
Unutma ki kendini aşağıya bırakacak son kum tanesi bile gülümseyerek süzülecek diğerlerinin yanına kalbimdeki "sen"'i gördüğünde.
Dök ortaya yüklerini.
Oraya işte benimkilerin yanına...
Dök ki görelim insanımsıların kararttığı perdenin arkasındaki gözlerle aslında ne kadar acınacak ve zavallı olduklarını taşımak zorunda olduklarımızın...
Dök ki koşarak çıkalım yokuşlarını bir solukla çıkacağımız ve trajedinin son repliklerini kusacağımız tozlu ama aydınlık sahnemize...
Dök ki karşısında unutamayacağı bir tuluat görmeye hasret kalmış zerdüşt bile haykırabilsin:
"Ve perde!"
...
Yorum Gönder