içimdekiler öyle çok ki, ama kelimeler yetişemedi anlatmama. bu kadarı çıkabildi... canımsın sen Onur'um.

büyümek bu muymuş? hiç sevmedim büyümeyi... okudum seni ablam. okurken de kalbimi kopardılar parça parça sanki kerpetenle.

sıfırlayalım hayatımızı. nasıl ne şekilde bilmem. ama yapalım işte. kesişim kümemizi yeniden yapılandıralım. sonra, senin kümende kalanları sen, benim kümemde kalanları da ben yenileyim. kesişim kümemizin elemanlarının yardımıyla.

yaşadıklarımızdan çok şey öğrendik. yaşadıklarını ben şimdi öğrendim. yaşadıklarımı sen de öğrendin. bundan sonra yapılacak tek şey, öğrenilenlerden verim alabilmek. belki de daha güçlü olduk bu şekilde, zayıfız sanıyoruz kim bilir? zayıf olsaydık çünkü şu an bulunduğumuz yerlerde olamazdık öyle değil mi?

en son nerede kaldık ablam? sen bende nerde kaldın? en son gürler amcalardaki yılbaşı gecesinde saat tam 12de yeni yıla girerken, çözdüğün matematik sorusunda kaldın. arabayla ilk çıkışımızda, şoför mahallinde, bir kedinin bizden son anda kurtuluşundan sonra durup bir kenarda, kendine gelmeye çalışmanda kaldın. her yol başlarında gecenin kör karanlığında kornaya azimle basışlarında kaldın. batıllarımızdan bir parça olan, kulak çekip üç kez vuruşlarımızı, ellerinde depolayıp, adımıza ağaca aktaran olarak kaldın. şevkle yaptığımız ori ayinini benim kocaman tükürüğümle, mumu söndürmemden sonra, bitirmende kaldın. uyurken, nefesimden üşüyen başını, bere ile korumanda kaldın.

seni çok seviyorum ablam ve ben de sadece sözcüklerimde belli ediyorum sana bunu, anladım. dilim söylüyor sevgimi sana. ama dedim ya yeniden başlayabilmek her şeye. hatta daha iyi bir "kardeşliğe"... sevildiğini ya da sevdiğini bilmenin dışında göstermenin de olduğu...

ben hep yanındayım dedim ama gördüm ki hiç olmamışım. seni yanımda istedim, nedenlerini yeni öğrendim, neden olamadığının.

bunda sonra kelimelerimde değilsin ablam, bundan sonra tüm bedenimde, sesimde, gözlerimde, gözyaşımda, gülüşümdesin. "hiç birşey seni üzmeyecek, incitmeyecek" sözünü verirdim elimden gelse. ama ne yaşarsan yaşa ben senin ablanım. seni çok seven ablan. gücüm neye yeterse ablam... belki bazen sadece bir omuz olur, sararım seni, bazen de bir çırpıda çözerim her şeyi... gücüm neye, ne kadar yeterse.

seni çok seviyorum ama çok... çok...