baş-lıksız son-suz

"of"larımı diziyorum ardı arkasına bu gece. özlemden sıkıldım. neyi özledigimi düsünmekten de. biliyorum geçici hersey... mutluluklar gibi mutsuzluklar da. istedigimde gecmeyen zaman, ona ihtiyaç duydugumda neden hızla akıp tükeniyor? hersey tersinden işliyor gibi. gibi bile degil belki. yalnızlıgı isterken, sıkılıyorum yalnız kalmaktan. O'nu severken, O'nsuz kalmak istiyorum. kendime ait "of"larımı paylaşarak O'na yeni "of"lar ekliyorum. hiç birşeyi degiştiremezken, herşey degişsin istiyorum. ne ölmek arzusundayım ne de yaşamak... eskiye dönmek isterken bile geçmişi yaşamak istemiyorum. karamsarlıkla degil, iyimserlikle yazıyorum ama karamsar kokmasını engelleyemiyorum. gitme vaktindeyim. bundan eminim. ancak gitmek istemiyorum.
birşey yapmalıyım beni kendime getirecek birşey. yarım bıraktıgım birşeyi tam yapmalıyım artık. hayat sandığımı açıp küf tutmaya yüz tutmuş bir emelimi seçmeliyim. önce bir güzel temizlemeli, sonra onu yeniden zamana sürmeliyim.
kendim için yapmalıyım ama önce oglum için. soluk almayı seven bir annesi olsun diye. gözlerinde ümit görünen. dudaklarından hayat akan bir annesi...
bu gece açmalıyım sandığımı. yeniden "ben"im gibi olmaya bu gece başlamalıyım. yarın oldugunda yarılamış olmalıyım "ben"i. kimsesizliklerimi herkeslerime göstermek yerine kendimi "ben"le tanıştırmalıyım.
bu gece başlamalıyım... bu gece yapmalıyım... bu gece... hemen... şimdi başlamalıyım...