Pazartesi, Şubat 12, 2007

karşı yakadaki dosta...


seni hiç tanımadım. ama çok anlattım sana içimi. nedense beni tek anlayabilecek kişi tek sendin sanki.
çok erken gitmiştin... zamansız...
bildim çok sevilmişsin ve yerinde olmayı ne çok isterdim.
hemen hemen her gün geçiyorum karşına, aramızda kocaman bir mavilik, sen bi' yakada ben bi' yakada, anlatıyorum sana herşeyimi. her sırrımı döküyorum. kimselerin bilmediklerini.
seni hiç tanımadım ama beni en iyi tanıyan sensin.
teşekkür ederim sırdaşlığın için. hatta rüyalarıma geldiğin için.
ne çok sevilmişsin.
beni dinlediğince gelip sana anlatacağım yine... yine sana dökeceğim gözyaşlarımı. sen de geleceksin yine değil mi rüyalarıma?
aynı günlerde, aynı saatte ve yine aynı yerde...
görüşmek üzere...

Hiç yorum yok: