teşekkür ederim sizlere...:( ve "diyeceğim o ki;..."lerimi dizeyim ardı arkasınca...

nedir bu yaşadıklarım.

bana mı özel, herkes yaşıyor mu aynılarını acaba?

her seferinde "hıh tamam işte bu." deyip, ardından "ama nasıl olur, oysa...?" ile bağladığım herşeyden bahsediyorum. iş, aşk, dostluk... ne varsa insana dair. hepsi...

ben de bıraktım artık herşeyi bir kenara. sadece "yaşıyorum"

anlık mutlulukların tadına varmaya karar verdim. ve bu kararımı vermeme neden olan herkese "teşekkür ediyorum"

artık sadece "ben" ve bende olmak isteyenlerleyim. ama içten, ama yapmacık... bende olsunlar da...

geçici olan hayata, geçici tatlar akıtmaya karar verdim. bu kararım beni bağlar. nasılsa her türlü üzülen benim. o zaman diyorum ki; herşey kısa ve geçici yaşansın ki üzüntüleri de kısa sürüp, geçici olsun. kalmak isteyenlere sonsuzum, ekleyeyim bunu.

bunun dışında diyeceğim o ki; kalıcı olanlarım oğlum ve tiyatrom.

hep olduğu gibi.