beklemedim ama geldi iyi ki de geldi...

ıssızım sessiz... beklemelerde, yanaşacak bir gemiyi. ışığıma muhtaç.
oysa ışığımı sunmuştum ben çoktan bi' gemiye. gelsin demir atsın istemiştim. kalakalsın hep bende istemiştim. ama gitti. sevmedi ışığımı, istemedi limanımı. sığınmadı sokulmadı, kaçmadı rüzgarlardan. dursaydı bende nelerimi vermezdim ki... nelerimi sunmazdım ki...
demir aldı, yelken açtı, dümenini kırdı benden. bambaşka denizlere açıldı. sevmedi sakinliğini denizimin. bir kaç dalgaya, sakin esen rüzgarıma "çok" dedi. gitti pupa yelken...
oysa ışığımı sırf ona sunmuştum. yolu hep açık olsun diye ona yanmıştım ben sadece. vurmasın karaya istemiştim. aynı denizde boğulmaya bile razıydım. yeter ki "biz" olsaydık. "biz" kalsaydık. gitti...
dalgalandı deniz ardından. fırtınalar çıktı savaşmam gereken. şimdi duruldu biraz. daha dingin denizim. özlemek var ama ümit etmek yok artık denizimde. hatta gelecek olsa hemen sönecek fenerim. geçip gitsin, görmesin beni diye. dayanamam çünkü tekrar o dalgalara. başaramam tekrar onları aşmayı. tekrar boğulmadan kalamam su üstünde biliyorum.
yolu açık olsun diyorum. dalgasız, sakin... meltemler essin en fazla, o da yelkenleri rüzgarla dolsun diye. masmavi olsun göğü... denizine yansısın o mavilik. ordan okyanuslara insin. uçsuz bucaksız, rengarenk.
ben? ben yeni bir gemi bekleyeceğim, umud etmeden. sığınak arayan ve beni dalgalarımla mücadeleye zorlamayan. yarı yolda bırakmayıp, ışığıma karşılık veren. sözleri sözde kalmayan. sonuna kadar sözlerinde yaşayan. herşeyimi sunduğumda beni anlayabilecek olan bir gemi. demir atıp kalbime, yelkenlerini kapatıp, bağlayacak bir gemi.
giden gemimin sudaki bembeyaz izlerini silebilecek bir gemi.
açtım ışığımı, bekliyorum gelip yanaşmasını. hatta belki tutup beni ellerimden, açık denizlere çıkaracak... yepyeni mavilikler sunacak gemimi. hatta belki de göründü bile ufuğumda... rotası benden yana... geliyor belki.
en parlağından açtım şimdi ışığımı... bekliyorum...ve biliyorum ki bu sefer okyanus "biz"im açılacağımız derin sular...