of yaza yaza yaz geldi :)

yazasım tuttu yine.

yazmak istediğim bi'şeyler yok. yazacak bi'şeyim de yok üstelik.

yani şu andan itibaren yanyana dizilecek olan kelimelerin anlamsızlıklarında, hatta saçma sapanlıklarından sorumlu değilim açıkçası...

sadece yazma güdümü gidermek için yazıyorum hepsi o.

içimden geçenleri birkaç cümleye döksem olur mu acaba?

yok yok bu zor oldu. kelimelere? evet evet bu daha iyi kelime yoluyla duygu atma yapacağım :)

tiyatroda yapardık meditasyon ve konsantrasyon çalışmalarında.

içimizde bizi en üzen, en kıran, en inciten, en kızdıran her ne varsa ona konsantre olurduk. an be an hatırlardık gözlerimiz kapalı. etkileyici bir de müzik olurdu tabi. düşünürdük hep beraber ama herkes tek tek... ve hoca derdi "hadi şimdi neyse o, onu bir cümleye toplayın ve içinizden tekrar edin..."

sonra biraz beklerdi, bizler içimizden o bizi üzen, kıran, korkutan her neyse, onu tek bir cümleye toplardık ve içimizden o cümleyi tekrar ederdik. sonra "hadi şimdi bir kelimeye sıkıştırın içinizdekileri ve bağırın o kelimeyi dışarı, avaz avaz atın içinizdekileri" derdi.

öyle iyi gelirdi ki bana, bize bu çalışma... bittiğinde gözlerimiz yaşlı ya da tüm bedenimiz tir tir titriyor bir durumda olsak bile gülümserdik. gülerdik ferahlamış bir şekilde.

şimdi ben de içimdekileri kelimeye toplamak isterim ve burdan atmak...

aslında öyle çok şey var ki sanırım her biri için ayrı ayrı kelimeler oluştumam gerekecek. ama olsun bi' başlangıç yapayım bari, belki gerisi gelir. gelmese de çıkanlar çıktıkları kadar rahatlatır nasılsa.

.....................................................

evet buraya yazmamış da olsam yaptım aslında ve birkaç kelimeyi bağırdım (kısık bir bağrış oldu gerçi ama) dışarı. ohhh diyorum ve iş olsun diye yazmışlığıma devam ediyorum.

zor ve yorucu bir gündü aslında. bi' de bir sözüm vardı tutamadım elimde olmadan. "affet beni A." ;) ama söz verdim bir kere, ve ben sözlerimi tutarım. bugün olmadı ama olacak...

he bi de dünün etkisinden kurtulamadım sanırım. dün yine en garipliğinden bi'şeye kalkıştım. herşey iyi giderken bir anda koptum ve sonuca ulaşamadım. kopma nedenim çok komik ve ilginçti ama ilk defa bi'şeyi başaramamayı bu kadar önemsemedim hatta çok keyif aldım, eğlendim ve ihya edildim. :)

çok güzeldi fakat yine de çok az kişi bilecek söylemeyi düşünmüyorum kimselere :) umarım da görmezler :D.

her neyse yazdım yine yazamadım mı acaba? ama bu kadar yeter parmaklarım, durun işte.

bıraksam sabah edecekler burada ama yeter, boşa çırpınmasınlar. bol bol konu çıkacak nasılsa onlara, yazacak.

yaşadıkça yazacak çok şey olacak...

o yüzden "yeter" diyorum ve bu gereksiz ya da belki benim için gerekli yazma eylemime bir nokta koyuyorum.

"." (nokta :))