hokus pokus... artık sizler de çocuksunuz...

çocuk... onlar da çocuk... ve daha ne kadar çocuk kalabilecekler ki... hiç yaşayamadan çocukluklarını, geride bırakacaklar, bu en güzel olması gereken yıllarını.

hayalleri herkesle aynı olsa da, gerçekleri ne kadar farklı...

masallar gerçek olsa, sihirli bir değneğim olsa... hiç ağlayan çocuk kalmasa. bir hareketle hepsinin hayallerini gerçeklere dönüştürebilsem. önlerine en güzel yarınları serebilsem. çocukluklarını yaşamalarını sağlayabilsem. karşılığında kahkahalarını duyabilsem. birşeyler değil pekçok şey yapabilsem. bir ya da iki tanesine değil, hepsine... dünyadaki tüm çocuklara...

kalplerine sevgiyi doldurabilsem, tıkış tıkış... hepsinin saçlarını koklayıp, öpebilsem. çimlerde yuvarlansak hep beraber... bağırsak gökyüzüne avaz avaz... yağmurda ıslansak, sıcacık güneşte kurusak... oynasak, koşsak, gülsek... gülsek... gülseler... hep gülseler... gülsünler...

Sezen "aç" demiş kardelenlere... açsınlar sıcacık karlardan çıkıp... tüm soğukluğuna rağmen karın, sıcacık açsınlar... ısıtsınlar karları, eritsinler... buz tutmuş kalplerde açsınlar... yaksınlar cayır cayır... yapsınlar...

Ne senden fazlayım

Ne senden az

Aynı macerada, ayrı biraz

Gözle biçim biçim

Kalple anlar içim

Ayrı gayrı olmaz

Sen yoksan ben hiçim

Aç kardelen aç

Dağın olayım, suyun olayım

Göğün olayım aç

Her çiçeğin kar altından

Güneşe giden masalında

Yaşamak yeniden tazelenir

Yeniden anlamlanır

Işığa uzanırken kardelen

Kış rüyasından

Ümidin mucizesiyle

Sevince uyanır