on senemi yok saymaya istanbul'u tepeden seyrederken karar verdim. içim soğuktan titrerken güneşine rağmen günün. yarın 15 ocak 2007. eylül 96dan bir gün sonrası yani.
başa sardım kendimi, istanbul minicikken ayaklarımın altında. karşımda kocaman bir yeşillik. bir zamanlar var olmuş, adları şimdi taşlarda yazılı insanların yeşerttiği yeşillik.
başa sardım herşeyi
hüzünlerim
dertlerim
sevinçlerim
isteklerim
on sene öncesinden şimdi.
başa sardım... yarın 15 ocak 2007. bir gün sonram yani. bugün 1996 eylülü... istanbul konuştu ben dinledim. ben anlattım, onlar ve istanbul dinledi. onlar. var olmuş ama artık yok olanlar.
başa sardım, eylülündeyim 96 yılının. ve yarın ocağın 15i yıl 2007...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder