Salı, Ocak 30, 2007

bu da dördüncüsü en sevdiklerimden


Ben senden önce ölmek isterim.

Gidenin arkasından gelen gideni bulacak mı zannediyorsun?

Ben zannetmiyorum bunu.

İyisi mi,beni yaktırırsın,

odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun.

Kavanoz camdan olsun,

şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni görebilesin

Fedakarlığımı anlıyorsun

vazgeçtim toprak olmaktan,

vazgeçtim çiçek olmaktan

senin yanında kalabilmek için.

Ve toz oluyorum yaşıyorum yanında senin.

Sonra, sen de ölünce kavanozuma gelirsin.

Ve orada beraber yaşarız

külümün içinde külün

ta ki bir savruk gelin

yahut vefasız bir torun

bizi ordan atana kadar...

Ama biz o zamana kadar

o kadar karışacağız ki birbirimize,

atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek.

Toprağa beraber dalacağız.

Ve bir gün

yabani bir çiçek bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse

sapında muhakkak iki çiçek açacak :

biri sen biri de ben.

(.........)

2 yorum:

gaykedi dedi ki...

benimde en sevdigim siirlerden biridir...bir kac ay önce bende yer vermistim bu siire blogumda...Nazım Hikmet'in bu şiiri hapisteyken karısı Piraye için yazdigini biliyor muydun :)

edi.ben dedi ki...

evet, biliyorum :)
Nazım'la ilgili ne varsa biliyorum :D
çok severim şiirlerini. ama şiirleri dışındaki eserleri için yorumsuzum :)
bi' de "hapiste yatacak olanaa öğütleri "var ki Nazım'ın.... ooof offff....
derim
teşekkürler yorumun için gaykedi :) çok sevindim gerçekten....