hayatım güzelleşmeliydi.
iyileşiyorum.
tiyatromlayım yine.
eski dostlarımlayım.
oğlumla herşey çok güzel.
okulum çok iyi gidiyor.
politikaya döndüm yine ve çok güçlü bir şekilde.
işlerim konusunda da bahtım açıldı...
ama neden hala mutsuzum? neden mutluluklarım tüm'lenemiyor?
neden içimde "of" dedirtecek bir soluk var. ve on'larca "of"a rağmen hiç bitmiyor?
neden gülümsemelerim takma duruyor yüzümde?
ne istiyorum? neyi? kimi?
bile bile bittiğini ne istiyorum hala? neyi? kimi? neden?
bitişler başlangıçlara sebep derler... neyi başlatacak bu bitiş peki?
ne zaman başlatacak, her neyse başlatacağı?
çabaladım kendimce...
"belki" ümidiyle...
boşuna olduğunu bile bile hem de...
dönüyorum "o" yoldan şimdi. keskin bir U dönüşü benimkisi. anlamsız çabaların yorgunluğunu tatmamak için. ve artık kimseyi ddaha fazla yormamak için.
dönüyorum ve tam tersi bir yönde yürümeye başlıyorum...
her geçen saniyenin, "ilaç" denilen ve öyle kabul edilen, "zaman"a ait olduğunu bilmenin avuntusuyla...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder