evet, sen de gittin...ve ben seni tanıma, seninle konuşabilme şansına sahip olmanın gururundayım şu an.
son günlerde çok kişi yitirildi Türkiye'yi ilgilendiren. hepsine üzüldüm hepsi birer İNSANDI çünkü. ama senin yerin apayrı bende.
Bülent Ecevit'in sayesinde tanıdım seni. Elimden tutup o tanıştırmıştı bizi. Sen anlatır, ben dinlerken "olmalı" dedim "herkes tanımalı seni, herkes görmeli, bilmeli gerçekten Lider olabilecek LİDERlerin de olduğunu"
ama o kadar tevazuu sahibiydin ki, anlatmaya değil, göstermeye bile çalışmadın, gerçekte taşıdığın değerleri.
ve herkesin gördükleri, bildikleri, herkese gösterdiklerin, bildirdiklerin; su yüzündeki minicik bir zirvesiydi devasa buz dağının.
seni çok özlemiştim zaten, şimdi o özleme bir de asıl özlem eklendi... hani şu sesini, yüzünü bir daha hiiiiç göstermeyecek türünden bir özlem.
değerini bilmediler, anlamadılar ya da sen anlatamadın ya da anlatmaya gerek duymadın, umarım gittiğin yerde bilinir değerin. aslında umarım değil eminim bilinecektir. yaratılırken, bir insana verilen değerli ne varsa, sonuna kadar kullandın hepsini sen çünkü.
işte bu yüzden eminim. yaratan seni, yarattığı için asla pişman olmamıştır.
hoşçakal sevgili İsmail Cem HOŞçaKAL
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder