Salı, Temmuz 24, 2007

her fotoğrafımda gülümsüyorum... hep gülümsediğim gibi... oysa "içim" :'(


yoruldum ben... tek başıma herşeyi omuzlayıp taşımaktan yoruldum.
içimde tuttuklarımın ağırlıkları altında ezilir oldum.
dayanamıyorum artık, sınırlarımı zorluyorum...
"ah bebeğim, ah denizim, herşeye ama herşeylere katlanma sebebim, sen benim canımdan can kanımdan kansın... seni çok seviyorum oğlum" ama senin için bile olsa, daha ne kadar yeter gücüm bilemiyorum.
bitiyorum
tükeniyorum...
yaşamak istemiyorum!!!


2 yorum:

İkametsiz dedi ki...

yok yok korkmayınız, ben taşıdım biraz daha sonra attım hiç de bir şey olmadı.
bana dediler ki: güzel olacak
tamam dedim devam ettim gittikçe ağırlaştı o yük
güzel olacak mı be abi dedim
güzel ne kelime harikulade olacak dediler
devam ettim inandım çünkü umutluydum
neyse
siz daha iyi bilirsiniz.:)

edi.ben dedi ki...

berk bu güzel ve cesaret verici sözlerin için teşekkür ederim... ama ben 34üm... ve taşımam gereken yük de (yıllarla doğru orantılı olarak) taşıdığım süre de ve dolayısıyla ağırlıkları da hak vereceğin gibi çok daha fazlalar
:(
çok mutlu ol hep :)