"hayatıM" dedim sanki bana ayitmiş gibi, soluduğum şu zaman dilimine.
oysa o benim dışımda olan ne kadar "ben hariç"lerim varsa, onların hayatıydı.
istedikleri yöne yürüttüler. çelme takıp düşürdüler. tutup elimden kaldırdılar. yüzüme güldüler, arkamdan sövdüler. yüzüme sövdüler, arkamdan ağladılar... yap! dediler yaptım. ol! dediler oldum.
hayatıMı hayatıM yapmaya karar verdim.
"yaşa işte bak, ...çok şükür" diyorlar.
ancak bu sefer, tam tersini yapma vakti...
başlamasına karar veremeyen "ben", sonuna karar verme lüksüne sahibim.
2 yorum:
Sevgili edi.ben,
ancak bu sefer, tam tersini yapma vakti...
başlamasına karar veremeyen "ben", sonuna karar verme lüksüne sahibim.
Anlayan anlamıştır belki de,
"Karar vereceğin "lüks"ün, nasıl bir "son"a bğlı olduğunu merak etmekteyim?
"sondan sona" fark var demek istedim:)
bütün aşklar (ve dostluklar ve işler ve umutlar ve hayaller) tatlı başlar"
burada tek başlangıç var.
hayat ağacının kökü tek yol da, her dal, kendi sonunu yaratır istikamette.
Sizin son dediğinizi kim(ler) yarattı ki:)
mutlukal
benim "son" dediğim sevgili zihin örer, genel bir son... herşeye ilişkin bir son. nokta, diğer bir ifadeyle... benim "son" dediğimin son'u yok, başı da... ve en güzeli de bana ayit... bir tek bana :)
Yorum Gönder