"pat" diye çıktı. bir anda... zaten herşey anların toplamından ibaret değil mi ki? ;)

bi'kaç zamandır yine daldım "yaşamımın sırrını" bulmaya... aslında bildiğim ama ne hikmetse bilmemezlikten geldiğim.

ben mi çok sorguluyorum hayatımı yoksa hayatım mı çok sorgulanası bilmiyorum. ama bir şeyleri değiştirmem gerek, bunun farkındayım. yoksa dövünerek geçecek yıllarım ve elde var "dövünme" olacak...

bundan böyle daha sıkı sarılmaya karar verdim mutluluk verenlerime. her kim ne derse desin, ne yaparsa yapsın gözlerimi kapayıp, kulaklarımı tıkamaya.

tiyatromla, akademik kariyer mücadeleme göre çok daha mutluyum. sevgilimle zaten bulutların üzerinde uçuyorum.

oğlum için en iyi neyse, elimden geleni zaten yapıyorum.

"ben" ne istiyorum'u çok iyi biliyorum. ve yolum ne kadar kıvrımlı, uçurumlu olsa da sonuna kadar yürümek üzere yollara düşüyorum...

acıtacak olsa da olacaklar zaman zaman canımı, pansuman yapacak kadar güçlüyüm açılacak yaralarıma. tek başıma kalacak olsam da bu uğurda, sırt dönecek olsa da etrafımdaki herkes bana, yalnızlığımla koşmaya devam edeceğim bana ayit yolumda...

hadi o zaman, belki daha erken ama, gökten üç elma düşsün bakalım... madem önce "ben" dedim, e o zaman üçü de benim başıma :)